Bijna 100% van de verzorgers in het programma zijn vrouwen. We zien dat in de meeste gevallen de verantwoordelijkheden rond gehandicapte kinderen aan de moeders worden overgelaten en dat moeders vaak de schuld van de handicap van hun kind krijgen. Ongeveer 70% van de vrouwen is alleenstaande moeder. Heel af en toe zie je vaders hun vrouwen vergezellen naar het centrum voor afspraken en sporadisch  aanbieden om zelfs de drie maanden bij het kind in het programma te blijven.

Om ook vaders meer te betrekken wordt voor elke 3 maandengroep binnen de eerste drie weken van het programma een Vaderdag georganiseerd. Geregeld wordt deze ook herhaald tegen het einde van het programma.

Via deze vaderdag bijeenkomsten worden vaders voorgelicht over verschillende oorzaken van handicaps, de preventie hiervan en ook de behandelingen voor de symptomen. Ook worden ze aangemoedigd om meer verantwoordelijkheid te nemen en de moeders te ondersteunen in de zorg voor hun kind. Deze bijeenkomsten zijn in het verleden heel succesvol geweest, aangezien we zeer positieve veranderingen in de houding van de vaders tegenover hun kinderen en vrouwen zien. Daardoor is er meer toewijding jegens het programma en positieve resultaten in de ontwikkeling van hun kinderen.

Voor de eerste groep in 2020 werd de vaderdag gehouden op 7 februari 2020. Van de 30 kinderen in het programma waren er 23 vaders die de bijeenkomst bijwoonden. Een heel mooie opkomst dus! De bijeenkomst werd verzorgd door de groepsleraren, maatschappelijk werkers, assistent-therapeuten en huismoeders, in samenwerking met de project coördinator. De leraren gaven een presentatie over oorzaken van mentale beperkingen waarbij elke mentale handicaps en hun mogelijke oorzaak uitvoerig werden besproken. Door meer kennis over de handicap kan het stigma, dat mentale handicap het gevolg is van hekserij of een slecht gedrag van de moeders, minder worden.

De assistent-therapeuten spraken over de verschillende ontwikkelingsfasen bij kinderen en over de noodzaak en het gebruik van verschillende hulpmiddelen. Bij het onderwerp over ontwikkelingsstadia leren ook de vaders over de verschillende mijlpalen en dat dit belangrijk is voor hun kind. Met de kanttekening dat elk kind anders is en dat verschillende stadia verschillende tijden in beslag nemen bij elk individueel kind, afhankelijk van de mate van handicap. De vraag van ouders over waarom kinderen bepaalde hulpmiddel nodig hebben en andere kinderen niet, kon hier mee ook beantwoord worden. Ook werden spraakstimulatie, goede voeding en het op de juiste manier voeden uitvoerig besproken. De project coördinator drong er bij vaders op aan om de handicaps te accepteren, hun plaats in het leven van hun kinderen in te nemen en hand in hand samen te werken met de moeders en dienstverleners om hun kinderen zoveel mogelijk steun te geven.

De groep vaders was erg enthousiast over de hele training. Er komen daarnaast ook veel positieve berichten van de moeders over de houding van de vaders tegenover hen en hun kinderen. Hopelijk zet deze ontwikkeling door en zal er veel positieve impact zijn op de ontwikkeling van de kinderen.